Gambit AMD
Tuż po przełomie wieków AMD postawiło na K8 — lepiej znanym jako Athlon 64 — i zrezygnowało z pogoni za szybkością zegara w celu pomyślnego wykonywania większej liczby instrukcji na zegar, oprócz wprowadzenia natywnych rozszerzeń 64-bitowych . W międzyczasie Intel wykorzystał swoją przewagę produkcyjną, aby jak najszybciej wprowadzić architekturę NetBurst. W rzeczywistości spodziewano się, że Pentium 4 osiągnie 10 GHz.
Oczywiście wysokie zegary Pentium 4 szybko wpadły w niewzruszone mury fizyki i zużycia energii, a realistyczny limit okazał się bliższy 4 GHz. Jeśli chciałeś, aby w tamtym czasie można było kupić najwydajniejszy procesor, prawdopodobnie kupiłeś Athlona 64; wtedy procesory Pentium 4 kosztowały więcej i osiągały mniej. Zajęło to trochę czasu, zanim rynek to zaakceptował, ale David z AMD pokonał Goliatha Intela.
Ale Goliat się nie poddał; raczej się obudził. Intel odszedł od skazanego na zagładę projektu NetBurst Pentium 4 i zaczął od architektury Core — choć tak naprawdę wcale nie zaczynał od nowa. Zasady Core narodziły się z wcześniejszych wysiłków w przestrzeni mobilnej. Oczywiście wyszedł lepiej, szybciej i mniej energochłonny. Jeśli robisz dużo szybkiego przewijania, następny jest Core i7 oparty na Nehalem, a ostatnio pojawiły się 32-nanometrowe procesory Core i3/i5/i7 oparte na Sandy Bridge.
Gdzieś po drodze AMD pozwoliło, aby jego nieoczekiwana przewaga w dziedzinie komputerów zmniejszyła się, a następnie zniknęła. Teraz, szczerze mówiąc, najszybsze procesory AMD Phenom II radzą sobie lepiej z Core 2 Quad niż z nowoczesnymi Core i7. W rzeczywistości, dwurdzeniowy Core i3-2100 za 125 USD, wyprodukowany przy 32 nm, w wielu testach dorównuje czterordzeniowemu procesorowi AMD Phenom II X4 955 za 150 USD (część 45 nm). AMD jest ponad generacją w tyle, jeśli chodzi o wydajność procesorów do komputerów stacjonarnych i nadal wykorzystuje tę samą architekturę Stars, którą wprowadziła ponad dwa lata temu. Wyciskanie dodatkowych stu MHz co kilka miesięcy podtrzymywało tempo firmy. Jednak gdy twój główny konkurent wprowadza nowe architektury, konkurowanie poprzez stopniowe przyspieszanie jest prawie niemożliwe. Szczerze,
Być może zdając sobie sprawę, że nie ma zasobów badawczo-rozwojowych swojego głównego konkurenta, AMD postawiło kolejny hazard w 2006 roku: przejęło ATI, firmę produkującą karty graficzne odpowiedzialne za produkty Radeon, które wielu z was zna i kocha. Krótko po fuzji ogłoszono inicjatywę AMD Fusion. Plan zakładał połączenie zasobów centralnego przetwarzania i przetwarzania grafiki na tej samej matrycy. Zajęło to pięć lat, ale pierwsze komercyjne procesory Fusion zostały wydane na początku tego roku na platformie Brazos, a APU z serii E i C już okazały się bardzo opłacalne w przestrzeni notebooków i netbooków. AMD twierdzi nawet, że wyprzedało się z tych APU w pierwszym kwartale 2011 roku. Pod względem graficznym żadna platforma oparta na Intel Atom nie może konkurować. Brazos deklasuje nawet Atom, gdy jest uzupełniany przez platformę Nvidia Ion 2.
Podczas gdy energooszczędne netbooki są idealnym rynkiem dla Fusion, segmenty laptopów i komputerów stacjonarnych są znacznie bardziej konkurencyjne. Wszystkie procesory Core i3/i5/i7 oparte na Sandy Bridge są wyposażone w grafikę Intel HD, która jest dość wydajna, jeśli chodzi o podstawowe zadania produktywności w systemie Windows, odtwarzanie wideo, a nawet lekkie granie. Jeśli Fusion ma się sprawdzić na własnych warunkach, musi zapewnić coś wyjątkowego: prawdziwą wydajność graficzną klasy dyskretnej wraz z konkurencyjną wydajnością procesora.
Dzisiaj po raz pierwszy poznajemy Llano APU, który jest przeznaczony dla klientów mobilnych i stacjonarnych. Tutaj widzimy, czy hazard się opłaca. I musi. Obecne Phenom II i Athlon II mają niewiele do zaoferowania poza ceną 100 USD w porównaniu z konkurencją. Jasne, można zrobić obudowę dla procesorów Phenom II X6 za 160 USD i więcej, jeśli lubisz aplikacje o dużej liczbie wątków. Ogólnie rzecz biorąc, chipy oparte na Sandy Bridge nie dają sobie rady z porównaniami pod względem wydajności, mocy i wartości.
Najpierw notebooki
AMD potrzebuje sposobu na odróżnienie się od Intela, aby przyciągnąć klientów. Inicjatywa Fusion może być kluczem do osiągnięcia tego celu w przestrzeni notebooków. W końcu firma twierdzi, że Llano oferuje lepszą żywotność baterii i lepszą wydajność graficzną w porównaniu do podobnej cenowo platformy opartej na Sandy Bridge, z dodatkową obietnicą potencjału obliczeniowego OpenCL dzięki modułom cieniującym rdzenia Radeona. AMD poważnie myśli o przyszłości Fusion; ponad połowa procesorów do notebooków to obecnie APU i przewiduje, że będą one stanowić ponad 90% w ciągu roku (red.: Nie jest to oczywiście zaskakujące, biorąc pod uwagę brak dominującej obecności AMD w notebookach do teraz).
Spodziewamy się, że inicjatywa Fusion będzie walczyć o trochę więcej miejsca na biurku, gdzie stosunkowo łatwo jest dodać oddzielną grafikę. Ale tutaj AMD ma również do zaoferowania korzyści: silnik graficzny Llano może działać w połączeniu z kartą dodatkową w trybie Dual Graphics. Mówiąc laikiem, Dual Graphics to elastyczna, asymetryczna wersja CrossFire, która pozwala na renderowanie zasobów APU we współpracy z płytą Radeon HD z serii 5000 lub 6000 w celu zwiększenia liczby klatek na sekundę.
Oczywiście nie powinniśmy ignorować mikroarchitektury AMD o nazwie kodowej Bulldozer. Wymiana Stars powinna nadejść w trzecim kwartale tego roku – w zasadzie w ciągu najbliższych trzech miesięcy. Jest to pierwsze fundamentalne przezbrojenie konstrukcji procesora AMD od czasu Athlona 64. Tak więc, od razu po wyjęciu z bramy, dni Llano są policzone, a jego wymiana (o nazwie kodowej Trinity) jest już planowana zamienić blok procesora na krzem pochodzący z Bulldozera .
Ale nie wyprzedzajmy siebie. Zanim zobaczymy Trinity, minie 2012 rok, a to jeśli będzie na czas. Skupmy się tylko na tu i teraz.
Jakie są najseksowniejsze atrybuty Llano? Mniej więcej połowa jego matrycy to procesor Phenom II X4 pozbawiony 6 MB pamięci podręcznej L3, ale z pamięcią podręczną L2 podwojoną do 4 MB. Druga połowa składa się z czegoś bardzo podobnego do Radeona HD 5570, z maksymalnie 400 rdzeniami Radeon (co AMD zwykło nazywać rdzeniami Stream; najwyraźniej ta nazwa już wyszła z mody) i zaktualizowanym blokiem wideo UVD3. Wszystko to jest połączone na jednym chipie 32 nm.
To krótkie wyjaśnienie. Oczywiście dzieje się tu o wiele więcej i zaraz zagłębimy się w szczegóły. To powiedziawszy, jeśli wiesz, co Phenom II X4 i Radeon HD 5570 mogą razem zrobić, to już masz całkiem dobre pojęcie o tym, gdzie skończymy w tym artykule.
