Przywitaj się żonie trofeum sprzętowego PC
Według Micka Jaggera na szczycie jest samotny. Intel może się zgodzić. W końcu przez ostatnie pięć lat firma coraz bardziej powiększała lukę między swoimi najszybszymi procesorami do komputerów stacjonarnych a najlepszymi wysiłkami AMD. Entuzjaści narzekają na fakt, że brak intensywnej konkurencji oznacza, że płacą więcej za sprzęt z wyższej półki. Ale jeśli jesteś w pobliżu wystarczająco długo, wiesz, że procesory Intel Extreme Edition zawsze kosztowały tysiące dolarów, a kiedyś osławione układy AMD z serii FX były warte ponad 700 dolarów ceny wywoławczej.
Fakt, że cena 1000 USD utrzymuje się do dziś, osiem lat później, oznacza, że Intel dostrzega bardzo ograniczony rynek tych flagowych procesorów do komputerów stacjonarnych i nie zamierza wypychać jednego ze swoich klejnotów koronnych jeszcze dalej poza jego zasięg.
Nie jest więc niespodzianką, gdy kolejny procesor Extreme Edition kosztuje około 1000 USD. Ale ten behemot jest zupełnie inny niż ten, który pojawił się wcześniej.
Poprzednia generacja flagowych części opartych na Gulftown była uzbrojona w sześć fizycznych rdzeni i do 12 MB współdzielonej pamięci podręcznej L3. Chwaliły się kompatybilnością z LGA 1366, przedłużając żywotność drogich płyt głównych X58 Express, pomagając złagodzić cios modernizacji procesorów o wartości 500 USD. Tym razem nie ma szczęścia; masz do czynienia z droższą inwestycją.
Sandy Bridge-E, następca Gulftown, wykorzystuje interfejs LGA 2011, co wymaga nowych płyt głównych opartych na X79 Express Platform Controller Hub. Jest również uzbrojony w zintegrowany czterokanałowy kontroler pamięci, co wymaga czteromodułowych zestawów pamięci. Aha, do tego dochodzi fakt, że Intel nie planuje dołączać swoich nowych układów z chłodnicami, które również tam wymagają osobnego zakupu.
Poznaj Sandy Bridge-E
Intel zapowiada dziś trzy modele oparte na Sandy Bridge-E, ale tylko dwa będą dostępne do końca 2011 roku: Core i7-3960X i Core i7-3930K. Trzecia, Core i7-3820, ma zostać wprowadzona w pierwszym kwartale 2012 roku.
Wszystkie trzy wykorzystują tę samą matrycę, która składa się z 2,27 miliarda tranzystorów i mierzy 434 milimetry kwadratowe (co czyni go bardzo dużym chipem). Dla porównania, czterordzeniowe części Sandy Bridge składają się z 995 milionów tranzystorów i mierzą 216 milimetrów kwadratowych, podczas gdy sześciordzeniowe procesory Gulftown zawierają ponad 1,1 miliarda tranzystorów w matrycy o powierzchni 248 milimetrów kwadratowych.
Oczywiście Sandy Bridge-E nigdy nie miał być wyłącznie procesorem do komputerów stacjonarnych. Raczej pojawi się w pierwszej połowie przyszłego roku jako Xeon E5 dla jedno- i dwuprocesorowych serwerów/stacji roboczych. W tym kontekście rozmiar i złożoność procesora mają większy sens. W końcu Westmere-EX (serce rodziny procesorów Intel Xeon E7, bardziej zorientowanej na przedsiębiorstwa) to 2,6 miliarda tranzystorów zajmujących 513 milimetrów kwadratowych powierzchni.
Kiedy Sandy Bridge-E pojawi się jako Xeon, zaoferuje do ośmiu rdzeni przetwarzania i 20 MB współdzielonej pamięci podręcznej L3. Jednak jako procesor do komputerów stacjonarnych jest ograniczony do sześciu rdzeni i do 15 MB współdzielonego L3. Intel osiąga to, wyłączając dwa rdzenie i cztery z 16 wycinków współdzielonej pamięci podręcznej L3.
Oczywiście taka konfiguracja dotyczy tylko Core i7-3960X. Core i7-3930K, który również ma sześć rdzeni, spada do 12 MB pamięci podręcznej, ujawniając zdolność Intela do bardzo szczegółowego wyłączania części współdzielonego L3 w celu dostosowania do swoich potrzeb. Nadchodzący Core i7-3820 będzie wykorzystywał cztery rdzenie i 10 MB współdzielonej pamięci podręcznej L3, czyli w zasadzie połowę kości Sandy Bridge-E. Każdy rdzeń zawiera 32 KB instrukcji L1 i pamięci podręcznej danych L1, a także dedykowaną pamięć podręczną L2 o pojemności 256 KB.
Rodzina zegarów bazowych Sandy Bridge-EMax. TurboCore / WątkiL3 CacheTDPMemoryCena Core i7-3960X Core i7-3930K Core i7-3820
3,3 GHz
3,9 GHz
6/12
15 MB
130 W
4-kanałowa pamięć DDR3-1600
990$
3,2 GHz
3,8 GHz
6 / 12
12 MB
130 W
4-kanałowa pamięć DDR3-1600
555$
3,6 GHz
3,9 GHz
48
10 MB
130 W
4-kanałowa pamięć DDR3-1600
TBD
Zegary na wszystkich trzech jednostkach SKU również zmieniają się w górę i w dół. -3960X zaczyna się od 3,3 GHz, a dzięki tej samej technologii Turbo Boost drugiej generacji, wprowadzonej w Sandy Bridge, przyspiesza do 3,9 GHz. -3930K zaczyna się od 3,2 GHz i osiąga szczyt 3,8 GHz w lekko wątkowych obciążeniach. Wreszcie, -3820 rozpocznie się od 3,6 GHz i osiągnie częstotliwości do 3,9 GHz dzięki Turbo Boost.
Oczywiście układy z serii X i K są również odblokowane z mnożnikiem, co sprawia, że te zegary giełdowe są prawie bez znaczenia dla większości entuzjastów planujących ulepszyć swoje systemy. Intel nazywa model -3820 „częściowo odblokowanym”. W rzeczywistości otrzymuje sześć przedziałów 100 MHz powyżej maksymalnego ustawienia Turbo Boost wynoszącego 3,9 GHz, co przekłada się na pułap 45x.
Intel używa tych samych rdzeni, które znajdują się w swoich procesorach opartych na Sandy Bridge. Wyłączenie Turbo Boost, ustawienie podobnych zegarów bazowych i uruchomienie kilku aplikacji jednowątkowych demonstruje wydajną realizację Sandy Bridge w porównaniu do Thubana lub Zambezi.
Ponowne włączenie Turbo Boost i uruchomienie Core i7-3960X w grach równoległych i jednowątkowych daje nam lepsze wyobrażenie o tym, jak ta technologia wpływa na wydajność.
W aplikacji takiej jak iTunes, która może korzystać tylko z jednego rdzenia, Turbo Boost poprawia wydajność o 12,8%. W 7-Zip (dobrze zoptymalizowany pod kątem wykorzystania dostępnych rdzeni) zwiększa wydajność o 10,8%. Druga liczba jest zaskakująco wysoka, ponieważ Turbo przesuwa dodatkowe trzy przedziały 100 MHz, gdy aktywnych jest pięć lub sześć rdzeni i żaden z wyzwalaczy technologii nie jest wyzwalany. W rezultacie radzi sobie z kompresją przy częstotliwości 3,6 GHz zamiast 3,3.
