Wprowadzenie do platformy Xeon E5-2600 v3
Dziś premiera rodziny procesorów Intel Xeon E5-2600 v3, opartej na projekcie Haswell-EP. Wiedzieliśmy, że ten dzień nadchodzi, ponieważ firma wprowadziła już swoje Core i7 oparte na Haswell-E. Oczywiście rodzina Xeon to główna rodzina procesorów Intel do serwerów/stacji roboczych, a seria E5-2600 to prawdopodobnie największa linia produktów w portfolio Xeon. Jest również odpowiedzialny za zmuszanie procesorów AMD Opteron 4000 i 6000 do względnej uległości. Teraz konkurencja skupia się na słabszych procesorach opartych na architekturze ARM.
Rynek serwerów dwuprocesorowych jest absolutnie ogromny. Tak więc każde większe odświeżenie technologii w tym segmencie pociąga za sobą miliardy dolarów na zakupy odświeżania. Firma HP ogłosiła już, że nowe serwery ProLiant 9. generacji, a inni dostawcy wprowadzą własne wdrożenia od dzisiaj. Okres eksploatacji większości systemów serwerowych wynosi od trzech do pięciu lat. Wynika z tego, że procesory oparte na Haswell-EP zastąpią platformy zbudowane na Nehalem-EP, Westmere-EP i Sandy Bridge-EP. W przeciwieństwie do większości komputerów stacjonarnych, każdy dwuprocesorowy serwer może z łatwością kosztować wiele tysięcy dolarów.
Jak zapewne wiesz, pod banerem Xeon znajdują się trzy wyraźne linie. Te E5 reprezentują średniej klasy platformę Intela. E3 są bardziej zbliżone do głównych konfiguracji rdzeni komputerów stacjonarnych, podczas gdy warstwa E7 jest wyższa, skalując do ośmiu procesorów, wiele terabajtów pamięci systemowej i udostępniając funkcje RAS dla aplikacji o znaczeniu krytycznym. E5 to swego rodzaju odtwarzacz narzędziowy, obsługujący wszystko, od mocno zwirtualizowanych obciążeń po aplikacje HPC typu bare metal. „2” w numerze części informuje nas, że mamy do czynienia z częściami jedno- i dwugniazdowymi. „6” zaraz po tym traci nieco na znaczeniu. Wcześniej procesory oparte na Sandy Bridge-EP- i Ivy Bridge-EP były również dostępne jako Xeon E5-2400s, które nie były tak w pełni funkcjonalne. Tym razem jednak nie ma Xeona E5-2400 v3. Jak na razie E5 to chipy z serii 2600.
W przypadku Sandy Bridge-EP (Xeon E5-2600) widzieliśmy aż osiem rdzeni wyprodukowanych w procesie 32 nm. Ivy Bridge-EP (Xeon E5-2600 v2) skorzystał na skróceniu procesu do 22 nm, umożliwiając liczbę rdzeni aż 12. Haswell-EP (Xeon E5-2600 v3) jest produkowany w konfiguracjach tak szerokich, jak 18 rdzeni. Każda generacja jest zgodna z podstawowym projektem i zawiera wiele technologii, które widzimy w dopasowanym segmencie konsumenckim. Oznacza to, że w przypadku Haswell-EP obwody regulacji napięcia poruszają się w opakowaniu, zamiast znajdować się na płycie głównej. Kolejną poważną zmianą (widoczną już na pulpicie) jest interfejs LGA 2011-3 firmy Haswell-EP, który nie jest kompatybilny z Sandy Bridge-EP, Ivy Bridge-EP ani nowym gniazdem 2011-pin Ivy Bright-EX. Nowy interfejs ułatwia kompatybilność pamięci DDR4, zapewniając mniejszą moc, większą gęstość,
Oto krótki przegląd różnych różnic między modelami w generacji Intel Xeon E5-2600 v3:
Oczywiście liczba jednostek SKU jest ogromna. Intel mówi nam, że do stworzenia wszystkich tych różnych modeli procesorów używane są trzy matryce. Pamiętaj, że wiele systemów, które zastąpi Haswell-EP, wykorzystuje obecnie Westmere-EP, co pozwala na użycie do dwóch gniazd z sześcioma rdzeniami każde. Typowe szybkości transmisji danych DDR3 wynosiły 1066 i 1333 MT/s. Aktualizacja do Xeon E5-2600 v2 umożliwia umieszczenie od dwóch do trzech razy większej liczby rdzeni w tym samym formacie i prawdopodobne zmniejszenie zużycia energii w tym samym czasie.
Firma Intel oferuje modele procesorów zoptymalizowane pod kątem wielu różnych rynków, obejmujące od 4 do 18 rdzeni i taktowanie bazowe do 3,6 GHz. Projektowa moc cieplna w zakresie temperatur wynosi od 55 do 145 W po stronie serwera i aż 160 W dla części stacji roboczej Xeon E5-2687W v3. Obejmuje to w pełni zintegrowany regulator napięcia (FIVR) spotykany również w procesorach Haswell klasy desktop firmy Intel.
Jeszcze jedna uwaga: to jest wstępnie planowany skład SKU. Wiemy, że Intel dostosowuje procesory do EMC, NetApp i innych dużych klientów wymagających określonych zestawów funkcji. Jednak na ogół nie są one wymienione jako publiczne jednostki SKU.
