Na skraju UEFI
Dni starego dobrego BIOS-u są policzone. Unified Extensible Firmware Interface (UEFI) wprowadzi wydajniejsze rozwiązanie, które będzie w stanie lepiej radzić sobie z wymaganiami dzisiejszego zróżnicowanego sprzętu. W skrócie, UEFI to interfejs, który dba o przekazanie środowiska przed uruchomieniem systemu operacyjnego. Rzuciliśmy okiem na UEFI i znaleźliśmy kilka nieuchronnych problemów.
Być może słyszeliście już o UEFI (lub EFI, co było początkowym podejściem). Intel zainicjował EFI w 2003 roku z architekturą IA64 Itanium pod nazwą Boot Initiative. Koncepcja została przekazana Unified EFI Forum, które zarządzało i promowało nowy standard dla całej branży. AMD, AMI, Apple, Dell, HP, IBM, Insyde, Intel, Lenovo, Microsoft i Phoenix są dziś wiodącymi członkami. BIOS opiera się na 16-bitowym trybie rzeczywistym architektury x86, ale UEFI wprowadza pełną niezależność sprzętową i interfejsy podzielone na usługi rozruchowe i wykonawcze. Mają one na celu wysoką standaryzację przy jednoczesnym wprowadzeniu wystarczającej elastyczności, aby producenci mogli różnicować swoje produkty.
BIOS: przestarzały i wciąż rozpowszechniony
Około 25 lat temu BIOS został zaprojektowany do uruchamiania systemów operacyjnych. Pierwsze komputery wykorzystywały karty dziurkowane jako cel uruchamiania, zanim zostały one zastąpione ROM-ami z podstawowymi interpreterami. Dziś możemy wybrać mnóstwo celów, w tym dyskietki, dyski twarde, napędy optyczne i lokalizacje sieciowe. Jednak rzeczywiste działanie komponentu nadal zależy od konkretnego systemu operacyjnego za pośrednictwem sterowników urządzeń, podczas gdy EFI umożliwia obsługę sterowników niezależnych od systemu operacyjnego za pośrednictwem własnego modelu sterownika.
Podjęto kilka prób modyfikacji początkowej koncepcji BIOS-u. IBM wprowadził zmodyfikowaną konstrukcję systemu, PS/2, w 1988 roku, częściowo w celu zwalczania klonów BIOS-u. Jego 32-bitowa architektura wielokanałowa (MCA) z ABIOS może być postrzegana jako sposób na obejście implementacji naśladujących BIOS. Zaawansowane przetwarzanie RISC (ARC) miało na celu połączenie środowisk rozruchowych platform MIPS i Alpha w latach 90., ale brakowało mu ścieżki ewolucyjnej, rozszerzalności i możliwej różnorodności systemu. PowerPC i SPARC mają swoje Open Firmware (OF) i Common Hardware Reference Platform (CHRP), które w pewnym sensie działały przeciwko ACPI, nie obejmując go.
W końcu BIOS wciąż tu jest i nadal robi to, co robił przez ostatnie 25 lat: upewnia się, że twój system operacyjny może się uruchomić. Nigdy nie został zaprojektowany z myślą o dzisiejszej ogromnej różnorodności sprzętu. Nadal tkwi w 16-bitowych interfejsach i przerwaniach programowych, routingu przerwań i maksymalnej precyzji zegarów, ograniczonej przestrzeni wykonawczej ROM (1 MB) i rozmiarze obrazu, ograniczonej liczbie urządzeń, które można zainicjować (co jest krytyczne w przestrzeni serwera), zastrzeżonych rozszerzeniach, i brak modułowości — żeby wymienić tylko kilka problemów.
Wsparcie UEFI
Systemy operacyjne zaczęły obsługiwać projekt interfejsu platformy w 2007 r., ale większość wersji systemu Windows, takich jak Vista z dodatkiem SP1 i Windows Server 2008, oferowała obsługę tylko w wersjach 64-bitowych. Niestety, stwierdziliśmy, że wsparcie branżowe dla UEFI jest nadal bardzo słabe, a po stronie pamięci masowych występują pewne niedociągnięcia.
