Czy ma sens dążenie do maksymalnej wydajności?
Widzieliśmy ogromną liczbę procesorów Intela z imponującymi marginesami podkręcania, co oznacza, że mogą one działać z zadziwiająco wysokimi częstotliwościami taktowania, często nawet o 30-50% wyższymi od podanej częstotliwości taktowania. Jednak ekstremalne przetaktowywanie zwiększa zużycie energii, zwłaszcza jeśli wymagane jest zwiększone napięcie procesora, aby osiągnąć pożądane prędkości zegara (jak widzieliśmy w naszej historii Phenom II Overclock Optimization).
Dzisiaj przyjrzymy się systemowi Intel Core i7 920, aby znaleźć najlepsze ustawienia prędkości, aby zapewnić naprawdę wysoką wydajność przy nadal akceptowalnym poziomie zużycia energii.
Podkręcanie to funkcja
Podczas gdy wczesne próby przetaktowania pod koniec lat 90. były możliwe tylko na wybranych płytach głównych, które wspierały precyzyjne dostrajanie prędkości magistrali, mnożników i napięć, status i postrzeganie przetaktowywania jest dziś inne. Każda przeciętna płyta główna obsługuje podstawowe funkcje przetaktowywania, a produkty z najwyższej półki są prawie oparte na przetaktowywaniu — stało się to prawdziwą funkcją i kluczowym punktem sprzedaży, a nie jedynie niebezpieczną rozrywką.
Chociaż tylko niewielki procent wszystkich użytkowników faktycznie decyduje się na mocno podkręcone systemy — należy pamiętać, że nie wszyscy są entuzjastami — przetaktowanie jako funkcja musi być dostępne, aby móc sprzedawać wszystko, co jest powyżej przedziału cenowego (nawet jeśli przetaktowywanie nie jest konkretnie wymienione jako opcja).
Każdy może przetaktować
Wiele produktów — chipsety, procesory, układy graficzne i inne — jest zbudowanych w oparciu o wygodne, jeśli nie szerokie, tolerancje. W rezultacie wiele komponentów może być bezpiecznie eksploatowanych przy prędkościach znacznie wyższych niż ich podstawowe specyfikacje. Podkręcanie jest teraz szeroko obsługiwane na wielu platformach, dzięki czemu przetaktowywanie jest łatwe i raczej bezpieczne dla wszystkich.
Jeśli będziesz trzymać się rozsądnych wzrostów częstotliwości zegara o 10-20%, prawie każdy procesor będzie działał płynnie i niezawodnie, zapewniając zauważalne korzyści w zakresie wydajności przy znikomym ryzyku dla twojego sprzętu. Wystarczy wybrać ustawienia automatycznego przetaktowywania, co jest możliwe na wielu płytach głównych wyższej klasy, i zwiększyć ustawienia szybkości systemu o 10-20%. Voila – gotowe.
Jak szybko powinieneś jechać?
Oczywiście wzrost tylko o 10-20% może nie wystarczyć; Twój sąsiad lub kolega z pracy może niezawodnie uruchamiać znacznie szybsze ustawienia. Istnieją jednak ograniczenia w przetaktowywaniu, przy których nie ma sensu iść dalej.
Złożyliśmy system testowy oparty na procesorze Intel Core i7 920 i przyjrzeliśmy się możliwym wzrostom wydajności, oprócz zwiększonego zużycia energii, którego należy się spodziewać. Odkrycia są zdumiewająco oczywiste i pokazują, że istnieje praktyczna granica przetaktowywania, której nie ma sensu wykraczać poza nią.
