Xeon E5-2687W: En İyiyi Daha İyi Bir Şeyle Değiştirmek
Yaklaşık 14 yıl teknoloji hakkında yazılar yazdıktan sonra, en son donanıma sahip olmaktan, onu şu ya da bu şekilde test etmekten ve kendi izlenimlerimi tutkumu paylaşan insanlara aktarmaktan her zaman zevk alacağımı söyleyebilirim.
Oyun odaklı bileşenler bu sitede en fazla ilgiyi toplamasına rağmen, meraklılar yardım edemezler ama aynı zamanda daha fazla BT odaklı donanım hakkında da heyecanlanırlar. Oyun kutunuzda bir Phenom II X6 olabilir, ancak Puget Systems’in inşa ettiği su soğutmalı dörtlü Opteron teçhizatını merak eden milyonlarca okuyucuya katılmanız da oldukça olasıdır. Neyse?
Bugünün hikayesi bizi benzer bir yola götürüyor. Sandy Bridge-E tabanlı Core i7-3000 serisi CPU ailesini Intel Core i7-3960X İncelemesinde zaten değerlendirmiştik: Sandy Bridge-E ve X79 Express ve Intel Core i7-3930K ve Core i7-3820: Sandy Bridge-E , Daha ucuz. Intel’in tüm bu masaüstü odaklı işlemcileri bir dereceye kadar kısırlaştırdığını biliyoruz – belirli güç hedeflerine müşteri dostu saat hızlarında ulaşmak veya sunucu parçalarını daha kolay ayırt etmek için, asla emin olamayabiliriz.
Ancak artık tek, çift ve dört yuvalı sunucular için Xeon E5 markalı tam Monty’ye erişimimiz var.
Sandy Bridge-EP ile tanışın
Intel, Xeon E5s ve Core i7-3000 serisi CPU’larını etkinleştirmek için aynı silikon parçasını kullanır. Bildiğimiz gibi, Core i7’ler altı çekirdek ve 15 MB paylaşımlı L3 ile zirveye çıkıyor. Ancak kalıp aslında sekiz çekirdeğe ve 20 MB son seviye önbelleğe ev sahipliği yapıyor.
Bu tasarımın modülerliği, Intel’in İkinci Nesil Core CPU’larında ilk kez tanıtılan aynı ring bus konseptiyle mümkün kılınmıştır: Sandy Bridge İncelemesi bir yıldan uzun süre önce (daha doğrusu Xeon 7500’ler Intel’in ring bus’lı ilk CPU’larıydı, ancak biz bunu hiç test etmedik) onlara). Çekirdekleriniz, PCI Express denetiminiz, QPI bağlantılarınız ve tümü halkanın etrafında duran dört kanallı bir bellek denetleyiciniz var. Her bir çekirdek 2,5 MB’lik bir L3 önbelleğine bağlı olduğundan, kalıbın özelliklerini değiştirmek, performansı tahmin edilebilir bir şekilde yukarı ve aşağı ölçeklenen çok sayıda türev ürün oluşturmak için nispeten kolaydır.
Core i7-3960X gibi bir ürün için Intel, iki çekirdeği ve ilgili 2,5 MB önbellek dilimlerini kesti. Ancak L3 bundan daha spesifik olarak ince ayar yapılabilir. Birkaç Xeon E5 modeli, 2 MB/çekirdek sunar ve 512 KB’lık parçalara kadar ayrıntı düzeyi gösterir.
Bugün Sandy Bridge-EP’yi (Etkili Performans için) en güçlü haliyle test edebiliyoruz: Xeon E5-2687W—kalıbın sekiz fiziksel çekirdeğinin tümüne sahip 150 W iş istasyonuna özel bir işlemci, tam 20 MB önbelleği, ikiz 8 GT/s QPI bağlantısı, 40 adet yerleşik üçüncü nesil PCIe hattı ve DDR3-1600 kapasiteli dört kanallı bir bellek denetleyicisi. 32 nm’de üretilen bu yüksek düzeyde entegre SoC, 434 mm²’lik bir kalıba yerleştirilmiş 2,27 milyar transistörden oluşur.
3,8 GHz maksimum Turbo Boost frekansı, Xeon E5-2687W’yi hafif iş parçacıklı uygulamalarda 3,9 GHz’e ulaşan Core i7-3960X’ten biraz daha yavaş yapar. Ancak, 3,1 GHz temel frekans, Xeon’un iki çekirdekli avantajı sayesinde, daha fazla vergi gerektiren iş yüklerinde -3960X’in 3,3 GHz saat hızına göre daha avantajlıdır.
Xeon daha fazla önbellek içermesine rağmen, Core i7 ve aslında diğer Xeon E5 modellerinin çoğu ile aynı tek çekirdek-2,5 MB oranını koruyor.
Tek yuvalı Core i7s/Xeon E5-1600’ler ile Intel’in çok yuvalı platformları arasındaki diğer dikkate değer fark, QPI’nin ortaya çıkmasıdır. Intel, Gulftown tabanlı işlemcileri Sandy Bridge-E ile değiştirdiğinde, aynı anda üç parçalı platformlardan (CPU, kuzey köprüsü ve güney köprüsü) iki çipli bir düzene (CPU, platform denetleyici hub’ı) geçerek G/Ç hub’ını ortadan kaldırdı. PCI Express bağlantısını barındırmaktan sorumludur. Daha önce QPI tarafından kolaylaştırılan işlemci ve kuzey köprüsü arasındaki bağlantı koptu. Sandy Bridge-E’nin içine yerleştirilmiş PCIe ile güney köprüsü bileşeni, PCI Express benzeri Doğrudan Medya Arayüzü aracılığıyla doğrudan CPU’ya bağlanabilir. Bu nedenle QPI, Sandy Bridge-E’de tamamen etkin değildir.
Yine de, çok soketli sistemler işlemciler arası iletişim için buna ihtiyaç duyar. Sandy Bridge-EP CPU’larda iki QPI bağlantısı bulunur. 2S konfigürasyonlarında, her ikisi de verileri soketler arasında ileri geri taşımak için kullanılır. Oyunda dört işlemciyle, her çipi sağa ve sola bağlayan daha çok bir daire oluştururlar. Intel, farklı bir özellik olarak QPI veri hızıyla uğraşıyor, ancak Xeon 5600’ler bağlantı başına 25,6 GB/sn verimle 6,4 GT/sn’de zirveye ulaşırken, en üst seviye Xeon E5’ler 8 GT/s bağlantılarını barındırarak bant genişliğini 32’ye çıkarıyor Bağlantı başına GB/sn. Açıkçası, bizimki gibi bir 2S iş istasyonunda, 64 GB/sn toplam QPI bant genişliği, aşırı derecede abartılıdır. Ancak ön taraftaki otobüs tabanlı darboğaz günlerinin sona erdiğini bilmekten mutluyuz.
Çekirdek sayısı, son seviye önbellek ve QPI dışında Sandy Bridge-EP, Sandy Bridge-E’ye mimari olarak benzer. AVX desteği, AES-NI, ikinci nesil Turbo Boost, Hyper-Threading—tüm bu tanıdık yetenekler dahildir.
Diğer tek fark, Sandy Bridge-EP’nin dört kanallı bellek denetleyicisinin yansıtmayı, tek cihaz veri düzeltmesini ve kilitleme adımını desteklemesidir. Üçü de Xeon 5500/5600’de mevcuttu, ancak tüm üç kanallı bellek denetleyicisi düzenlemesi, ödün verilmesini gerektiriyordu. Artık iki kanalı yansıtabilir ve her birinde bir arızadan kurtulabilirsiniz. Yaşasın güzel, yuvarlak sayılar.
