Otomatik Hız Aşırtma Daha Kolay mı Daha mı İyi?
Kapsamlı bir hız aşırtma kılavuzu yazmayalı uzun zaman oldu, ancak önceki kılavuzumuzdaki yöntemlerin çoğu hala geçerli. En büyük fark, Intel’in FSB’sinin birkaç yıl önce LGA 775’ten LGA 1366’ya geçişte bir temel saatle (AMD’nin referans saatine benzer) değiştirilmesidir. İkinci en büyük fark, Intel’in bu temel saati neredeyse tamamen kilitlemiş olmasıdır. LGA 1155 tabanlı platformlar. Neyse ki, Intel’in K-serisi işlemcilerine bağlı ekstra primi karşılayabilen alıcılar, çok yüksek BCLK ayarlarına olan ihtiyacın çoğunu ortadan kaldıran tam çarpan erişimine sahip oluyor.
Bu hikayeye bir acemi olarak vuruyorsanız ve önceki paragrafın anlamsız olduğunu düşünüyorsanız, önceki hız aşırtma kılavuzumuza (AMD parçaları dahil) göz atın. Umarım bu sizi Intel’in Sandy Bridge tabanlı işlemcilerinde hız aşırtmanın biraz daha mantıklı olduğu noktaya getirir.
Şimdi, bununla birlikte, tüm okuyucularımızın, çarpanları, temel saatleri ve voltajları manuel olarak ayarlama sürecinin tamamını takip etmek için zamana, riske veya hız aşırtma pirzolalarına sahip olmadığının farkındayız. Bu nedenle, sistem yapılarımızın her biri, seçtiğimiz hız aşırtma ayarlarının ayrıntılı bir tanımını içerirken, ASRock, Asus, Gigabyte ve MSI gibi şirketler süreci daha da kolaylaştırmak istiyor.
Yerleşik BIOS otomatik hız aşırtma profilleri, aktif akıllı hız aşırtma, bir masaüstü arayüzünden profil tabanlı hız aşırtma ve hatta düğmeyle hız aşırtma gibi teknikler, hiç deneyimi olmayan yeni başlayanlar için ücretsiz performans sağlar!
Ancak Otomatik Hız Aşırtma Daha Güvenli mi?
Hız aşırtma makalelerimiz genellikle malzemenin bir devrenin bir bölümünden diğerine fiziksel olarak aktarıldığı “elektromigrasyon” adı verilen bir süreçten bahseder. Bu olgunun tam açıklaması karmaşık olsa da, iletken parçacıklarla kirlenmiş bir yalıtkanın artık yalıtkan olmadığını anlamak kolaydır. Transistör kapıları, şarj durumuna bağlı olarak yalıtkan veya iletken olarak işlev görür ve bu tür hasarlara özellikle eğilimlidir. Yine de birçok teknoloji meraklısı, voltajın bir güç ölçüsü olduğu gerçeğini göz ardı ederek, kızarmış bir işlemci veya GPU’nun suçunu yalnızca ısıya yükler.
Kuvvet elektromigrasyona neden olur ve daha soğuk silikon daha az esnek olarak bu kuvvete daha kolay direnir. Daha soğuk sıcaklıklar ayrıca, “kapalı” fazdaki transistör kapılarının yalıtım yeteneklerini artırarak, kapalı kapıdan zorlanan elektronların sayısını azaltır. Bir arızada tek başına ısıyı suçlamanın sorunu, elektrogöç direncindeki orta dereceli artışların genellikle şiddetli sıcaklık düşüşleri gerektirmesidir. Yüzlerce dolarlık ekipmanın korunması söz konusu olduğunda, önerilerimizi her zaman tedbirli davranarak size sunuyoruz.
Deneme, hata ve ölü işlemciler aracılığıyla, ortam sıcaklığının üzerindeki sıcaklıklarda 1,45 V’un üzerindeki voltaj seviyelerinin 32 nm’de (Sandy Bridge tabanlı parçalar dahil) kazınmış bir Intel CPU’yu çok hızlı bir şekilde öldürebileceğini öğrendik. Aynı işlemciler, 1,40 V ile 1,45 V arasındaki voltaj seviyelerinde (test tezgahlarımızda haftalar ve aylar arasında bir yerde) oldukça yavaş bir ölümle ölürler. Ve görev gereği 1,40 V’un altında tuttuğumuz parçalardan bir yıldan fazla güvenilir hizmet bekliyoruz. Ancak tüm anakartlar mükemmel değildir. Özellikle ucuz bir anakarttaki voltaj dengesizliği, işlemcilerimizden birini yalnızca 1,38 V’a ayarlandığında kızarttı. Daha sonra, daha eski anakart toplamalarında hız aşırtma testleri için 1,35 V kullandığımızı gördünüz, 1,38 V ila 1,40 V’u kucakladı. üst düzey platformları kapsayan daha yeni parçalar.
…Veya Daha İyisi?
Burada oturup günümüzün en popüler anakart üreticilerinin geliştirdiği “Otomatik” ve/veya “Kolay” hız aşırtma yöntemlerini yenmeye çalışmak yerine, onların bizi yenmeye çalışmasına izin vereceğiz. Kendimizi 1,35 V’luk bir voltaj tavanıyla (en son anakart toplamamızın hız aşırtma testlerinde kullandığımızın aynısı) engelleyerek onlar için bile kolaylaştıracağız. Yalnızca, okuyucularımıza uzun vadeli dayanıklılık beklentileri varsa, geçmelerini öneremeyeceğimiz 1,4 V sınırını aşarlarsa kaşlarını kaldırmaya başlayacağız. Yöntemlerinin kolaylığını, güvenliğini ve etkinliğini değerlendirmeden önce, “yapabileceklerinin en iyisini” ile “yapabileceğimizin en güvenlisi”ni karşılaştırmaya devam edeceğiz.
