İlk Küresel EV
Nissan, 2011 model yılı için ilk saf elektrikli Leaf’i piyasaya sürdüğü 2010 yılında büyük bir kumar oynadı. O zamanlar tamamen elektrikli araçlar mutlaka yeni değildi; GM/Saturn EV1, Toyota’nın RAV4 EV’leri ve çeşitli EV konseptleri ile on yıl önce birkaç başarısız deney gördük. Tesla’nın Roadster’ı da o sırada hazırdı. Ancak Nissan’ın riski bir EV tanıtma değildi. Aksine, kumar, Leaf’i sadece California’da değil, tüm dünyada kullanılabilir hale getirmekti. Bu, büyük bir otomobil üreticisinden EV’ler için ilk gerçek baskıydı.
Gazı içine çeken GT-R’yi üreten aynı şirket, aynı zamanda otomotiv yelpazesinin karşı ucunu işgal etmek için bir kitlesel pazar EV inşa ediyordu. Çılgın, değil mi? Ancak Nissan pes etmedi ve şimdi Leaf, yollarda 100.000’den fazla araçla dördüncü model yılında.
Bu rakam, çok hareket eden içten yanmalı motorlu araçların sayısıyla karşılaştırıldığında kulağa pek etkileyici gelmiyor, ancak ulusal olarak mevcut ilk EV için kesinlikle saygın. Bunu, kitlelere uygun fiyatlı pil gücü getiren, insanların elektrikli arabası olarak düşünün.
Nissan’ın Yaprağı’ndan önce hiçbir zaman tamamen elektrikli bir araç kullanmadım ve menzil kaygısıyla hiç uğraşmak zorunda kalmadım. Ben manuel şanzımanlara gerçek bir yakınlığım olan bir araba tutkunuyum. Aslında, Tom’s Hardware proje arabamız, altı ileri manuel ile kişisel 2014 Mazda 5 Sport’um. EV’ler benim için yabancı bölge. Yine de onlara bir şans vermeye hazırım. Nissan’ın 2015 Leaf SL’si başlamak için kötü bir yer değil. Basın arabamız, 37.540 dolarlık MSRP taşıyan premium paketi içeriyor.
Dış
Şüphesiz, Leaf’in dışı Tesla Model S kadar çekici değil. Bazıları ona çirkin bile diyebilir. Ama tasarım işlevsel. Ön uç, Nintendo’nun Pikmin serisinden bir Bulborb’u (veya karıma göre Pokemon’dan bir Bulbasaur) andırıyor. Yine de Nissan, Leaf’i 0.28’lik bir sürtünme katsayısı ile oldukça kaygan hale getirmeyi başardı. GT-R’nin erken sürümlerinin 0.27 CD’sine sahip olduğu düşünüldüğünde, bu saygın bir şey. Elektrikli araçlar dünyasında sürükleme özellikle önemlidir. Ne kadar aerodinamik olurlarsa, o kadar fazla menzil bekleyebilirsiniz.
Bombeli farlar, havayı yan aynalardan uzaklaştırarak aerodinamik bir amaca hizmet ediyor. Bu ayrıca rüzgar sesini azaltarak kabini daha sessiz tutar. İşe yaradığını söyleyebilirim – Nissan’ın Yaprağı otoyol hızlarında içeride ürkütücü bir şekilde sessiz. Sürtünmeyi en aza indirmek için arabanın alt kısmının çoğu da kaplanmıştır.
Arkada, Yaprak’ın daha çekici açısı; Volvo benzeri büyük arka lambalarla donatılmış ve arka difüzörle tamamlanan normal görünümlü bir hatchback arka ucuna sahiptir. Meghan Trainor’un dediği gibi, her şey o bas ile ilgili…
Genel olarak, Leaf’in görünüşünü umursamıyorum. Üç sıfır emisyon rozeti biraz fazla ama bunları bir ısı tabancası ve diş ipi ile çekebilirsiniz. Keşke Nissan krom kapı kolları ile gitmeseydi. Arabanın dış kısmının en çok dokunulan kısmındaki büyük parmak izi mıknatıslarıdır.
