Zbadane czynniki obudowy SSD
Kilka lat temu tak naprawdę nie musiałeś martwić się o kształt swojego urządzenia pamięci masowej. Konwencjonalne dyski twarde 3,5 cala trafiły do serwerów i komputerów stacjonarnych. Mniejsze 2,5-calowe dyski wpadły do notebooków. I więcej niszowych pakietów, takich jak dyski 1,8″ i 1″ (IBM Microdrive) trafiło do rozwiązań mobilnych i urządzeń konsumenckich.
Ale świat się zmienił. Obecnie dyski 2,5-calowe podbijają centra danych, obsługując gęstość pamięci masowej. Oznacza to, że specjaliści IT doszli do wniosku, że można upchnąć większą pojemność i przepustowość we/wy w danej obudowie stelażowej za pomocą mniejszych dysków w porównaniu z macierzą dysków 3,5-calowych. Co więcej, pojawienie się dysków półprzewodnikowych zasadniczo sprawia, że większe obudowy stają się przestarzałe z czysto technicznego punktu widzenia.Ale jak małe możemy osiągnąć bez narażania wydajności, pojemności, elastyczności?
Międzynarodowa organizacja Serial ATA ogłosiła mSATA we wrześniu 2009 roku. Należy zauważyć, że mSATA, co oznacza mini-SATA, jest czynnikiem konstrukcyjnym; nie ma to nic wspólnego ze złączem mikrointerfejsu używanym do podłączania dysków twardych 1,8 cala.
mSATA bazuje na fizycznym interfejsie mini PCI Express, ale obsługuje konwencjonalną sygnalizację elektryczną SATA 3 Gb/s. Jednym z produktów mSATA jest dysk SSD Intela z serii 310, a ten sam fizyczny format napędu znajdziesz również w MacBooku Pro firmy Apple (chociaż nie jest on kompatybilny z mSATA). Ponieważ Intel niedawno przyjął ten standard, a Samsung jest gotowy do dostarczenia większej ilości tych urządzeń dla przemysłu, wierzymy, że standard mSATA ma realną szansę na szerokie zastosowanie.
Dlaczego w ogóle mSATA jest konieczne?
Świetne pytanie. Przecież widzieliśmy już, że możliwe jest wykorzystanie łączy PCI Express do podłączenia pamięci flash i kontrolera SATA na tej samej małej płytce drukowanej. Niedawno widzieliśmy odmianę tego pomysłu w The OCZ RevoDrive 3 X2 Preview: SandForce drugiej generacji idzie na PCIe.
Ale chociaż może to być realne podejście, jeśli chodzi o produkty o wysokiej wydajności, takie jak RevoDrive, nie działa tak dobrze po stronie mobilnej, ponieważ uniemożliwia maksymalną integrację. Chociaż dzisiejsze notebooki są oparte na dwóch, trzech lub czterech elementach krzemowych (procesor, chipset, bezprzewodowy i często dyskretny kontroler graficzny), przyszłe projekty mają na celu zmniejszenie całkowitej liczby elementów, aby zminimalizować całkowity koszt systemu. Korzystanie z pamięci masowej SSD, która wymaga własnego kontrolera, zwiększyłoby niepotrzebną złożoność. I trudno byłoby zintegrować pamięć masową opartą na mini PCI Express z systemami, takimi jak chipset Intel Z68 Express, które umożliwiają wykorzystywanie tych dysków jako szybkich pamięci podręcznych.
