Sandy Bridge-E: Czy -E może oznaczać wydajność?
Projekt Sandy Bridge-E firmy Intel przenosi 32-nanometrową architekturę Sandy Bridge firmy na wyższy poziom. Jak zapewne widzieliście w pełnej recenzji Chrisa Angeliniego na temat Sandy Bridge-E i X79 Express, nowa rodzina procesorów high-end oferuje więcej niemal wszystkiego: więcej rdzeni, więcej pamięci podręcznej, więcej kanałów pamięci i więcej połączeń PCI Express, co skutkuje lepszą wyniki benchmarków w prawie każdej dyscyplinie.
Podczas gdy nowy projekt procesora, który jest teraz dostępny jako Core i7-3960X i Core i7-3930K (oraz Core i7-3820 w przyszłym roku) zapewnia większą wydajność, widzieliśmy już pierwsze testowane maszyny oparte na X79 Express obniżające zużycie energii w porównaniu z kombinacją Gulftown/X58 dzięki układowi platformy z dwoma chipami. AMD może nie chcieć dowiedzieć się szczegółowo, co to może oznaczać pod względem wydajności na wat, ponieważ sześciordzeniowy Core i7-990X był już szybszy niż jego flagowy FX-8150.
Gra liczb
Tajny sos Sandy Bridge-E zamienia się w stosunkowo prosty przepis, który brzmi: rób więcej tego samego. Jest to możliwe dzięki solidnej wydajności na rdzeń Sandy Bridge i równoległości implementacji sześciordzeniowej. Innymi słowy, wydaje się, że Sandy Bridge skaluje się bardzo dobrze, więc ma sens, że Intel wprowadziłby go jako sześciordzeniową ofertę desktopową, a później ośmiordzeniowy procesor Xeon zorientowany na serwery.
Krótko mówiąc, Sandy Bridge-E obsługuje do sześciu rdzeni (zamiast czterech, które maksymalnie wykorzystujesz w LGA 1155), zawiera cztery 64-bitowe kanały pamięci (zamiast maksymalnie trzech w LGA 1366), oferuje tak wysokie oficjalne szybkości transmisji danych jako 1600 MT/s i posiada 40 linii obsługujących PCI Express 3.0. Co więcej, procesor tranzystorowy o pojemności 2,27 miliarda zajmuje również 434 mm2 powierzchni matrycy.
Pozbywanie się martwego ciężaru
Ale Sandy Bridge-E pozbywa się również pewnych elementów, które w przeciwnym razie mogłyby przyczynić się do ogólnego zużycia energii. Podobnie jak w przypadku Sandy Bridge, bramkowanie mocy umożliwia prawie całkowite wyłączenie nieużywanych części procesora, minimalizując zużycie energii. Dodaj to do platformy jednoukładowej, która zastępuje układ dwuchipowy swojego poprzednika, a uzyskasz podstawy dla nowych niskich poziomów zużycia energii w trybie bezczynności i szczytowego zużycia w porównaniu z jakimkolwiek innym sześciordzeniowym procesorem w laboratorium.
Obietnica jest zatem jednym z nowych rekordów wydajności, zwłaszcza w aplikacjach, które potrafią wykorzystać równoległość Sandy Bridge-E. Niedawno przyjrzeliśmy się wydajności procesora AMD FX na wat w artykule AMD FX: Wydajność energetyczna w porównaniu z ośmioma innymi procesorami. W dzisiejszym artykule przeprowadzamy ten sam eksperyment.
Jeśli więc szukasz informacji na temat wydajności energetycznej, spójrz na wspomnianą historię. A jeśli szukasz detali architektonicznych, upewnij się, że przeczytałeś już nasz artykuł wprowadzający na rynek Sandy Bridge-E, aby dowiedzieć się więcej o projektowaniu i wydajności.
Wyposażony w sześć rdzeni, 32-nanometrową litografię, 15 MB współdzielonej pamięci podręcznej L3 i częstotliwość taktowania od 3,3 do 3,9 GHz, w zależności od obciążenia, czy Core i7-3960X jest dobrym fundamentem, na którym można osiągnąć wysoką wydajność energetyczną? Wygląda na to, że tak może być, ponieważ pobór mocy w stanie bezczynności wynoszący 87 W, mierzony w naszej prezentacji, to rekordowo niski poziom jak na wysokiej klasy komputer stacjonarny.
