Sandy Bridge-E: Czy E oznacza wydajność?
Firma Intel sprzedaje najszybsze procesory do komputerów stacjonarnych, jakie można kupić; tyle wiadomo. Chociaż niektóre oferty firmy są rozczarowująco wykastrowane przez mnożniki zablokowanego współczynnika, te, które nie regularnie biją nowe rekordy prędkości dzięki ambitnym overclockerom. Górne 4 GHz nie stanowi problemu, nawet z sześcioma rdzeniami i 15 MB współdzielonej pamięci podręcznej L3, co przekłada się złożoność układów Intela na miliardy tranzystorów. Ale co dzieje się z wydajnością, gdy tak duży kawałek krzemu zostanie doprowadzony do granic możliwości?
To dobre pytanie. Jak pokazaliśmy w Core i7-2600K Overclocked: Speed Meets Efficiency, można uzyskać lepszą wydajność dzięki tej architekturze, jeśli rozsądnie ją podkręcisz. Teraz próbujemy sprawdzić, czy te wyniki można powielić w Sandy Bridge-E, konfiguracji z sześcioma rdzeniami, a wkrótce, gdy pojawi się Xeon E5, osiem.
Podkręcanie: dla sportu czy konieczności?
Dawno minęły czasy, kiedy szukałbyś od góry do dołu tego jednego modelu procesora, który potrafił przetaktowywać jak bestia za cenę, która była zbyt wysoka, aby mogła być prawdziwa. Jest teraz tak wiele modeli i tak duże zróżnicowanie na poziomie funkcji, że bardziej sensowne jest znalezienie niedrogiego procesora, który może zrobić to, czego potrzebujesz, a następnie przejść dalej. Dla większości z nas nie ma nic, czego Core i5-2500K nie może zrobić, czego może Core i7-2600K za znacznie wyższą cenę. Oczywiście nie pomaga to, że większość głównego nurtu sprzętu jest liderem w branży oprogramowania. Niewiele z tego, co uruchamiamy na naszych komputerach stacjonarnych, wymaga wersji 4,5 lub 5 GHz tego, co już działamy z częstotliwością 3 lub 4 GHz.
Nie powstrzymuje to jednak AMD i Intela przed staniem się bardziej przyjaznym dla overclockingu (a może dokładniej byłoby powiedzieć, że stają się bardziej doświadczeni w używaniu overclockingu jako wyróżnika wartego wyższej ceny). Na przykład AMD może pochwalić się odblokowanymi współczynnikami w górę iw dół swojego stosu efektów. Tymczasem Intel ogłosił właśnie, że za niewielką opłatą zaoferuje ubezpieczenie procesora, które obejmuje wymianę procesora w przypadku uszkodzenia podkręcanego.
Co więcej, Intel nie ma konkurenta w segmencie high-end. Firma AMD sprzedaje obecnie więcej procesorów zorientowanych na wartość, ale jej najlepsze wysiłki konkurują obecnie (pod względem absolutnej wydajności) z modelami ze środkowej części głównego portfolio Intela. Nie może konkurować tam, gdzie bardziej zamożni entuzjaści wydają pieniądze. Jeśli chodzi o produkcję, Intel jest obecnie około 18 miesięcy do przodu, dlatego 32-nanometrowe procesory i układy APU firmy AMD są stosunkowo nowe, ponieważ Intel przygotowuje swoją linię opartą na 22 nm Ivy Bridge.
Ta przewaga nad konkurencją daje firmie Intel znaczną skalowalność w zakresie planowania produktów i wydajności: procesory, które działają poniżej swojego pułapu projektowego, w naturalny sposób zużywają mniej energii, co daje nam dużo miejsca na pomiar efektu strojenia w celu uzyskania jeszcze większej szybkości.
Znalezienie optymalnej częstotliwości zegara
Każdy procesor ma idealną częstotliwość taktowania (lub przynajmniej optymalny zakres), przy której chip zapewnia najlepszą możliwą wydajność na wat. Jeśli znajdziesz ten punkt dla swojej platformy, na pewno uzyskasz najlepszą wydajność dla ilości zużytej mocy. Używamy Core i7-3960X, aby stworzyć idealną kombinację niskiego zużycia energii w stanie bezczynności z najwyższą możliwą częstotliwością taktowania, która nadal pozwala utrzymać zużycie energii w rozsądnych granicach.
