Czy powinieneś czuć się źle, że Twoja płyta obsługuje tylko SATA 3Gb/s?
Jeśli chodzi o wysokiej klasy sprzęt komputerowy, podnoszenie poprzeczki wydajności zawsze jest kwestią usuwania wąskich gardeł. Wciąż pamiętamy, aż do 2008 roku, kiedy Intel ogłosił prasie na swoim forum dla programistów, że następna generacja procesorów będzie tak szybka, że wyprzedzi współczesne dyski twarde. Firma powiedziała nam, że bez czegoś szybszego niż konwencjonalne dyski, nasze wyniki testów byłyby sztucznie utrudnione. Szalony, prawda? A potem przekazał swoje X25-Ms pierwszej generacji.
W tamtym czasie magia dysku SSD niekoniecznie polegała na tym, że mógł przesyłać oszałamiające ilości danych przez porty SATA (chociaż w rzeczywistości mogły to zrobić). Raczej technologia półprzewodnikowa olśniewała swoją zdolnością do reagowania na wymagania dotyczące pamięci masowej z niemal natychmiastową szybkością. Czas reakcji nie wymaga grubej rury, więc nawet ludzie na starszych platformach stali (i nadal stoją), aby cieszyć się zaletami pamięci flash.
Jednak wraz z ewolucją dysków SSD stały się znacznie szybsze. Teraz są w stanie prawie całkowicie nasycić każdy port SATA, do którego je podłączysz, a to dodatkowo zapewnia błyskawiczne czasy reakcji.
Pozostaje nam zatem pytanie: czy potrzebujesz platformy zdolnej do obsługi prędkości transferu 6 Gb/s, aby cieszyć się tym, co umożliwia nowoczesna pamięć masowa? Jeśli korzystasz ze starszego komputera, czy nowy dysk twardy lub dysk SSD nadal może zmienić wydajność twojego systemu? Właśnie to mamy tu zbadać.
Kiedy przeprowadzamy testy porównawcze, podejmujemy wszelkie możliwe kroki, aby złagodzić potencjalne wąskie gardła, a to zawsze oznacza korzystanie z portów SATA o przepustowości 6 Gb/s. Właśnie dlatego powyższe pytanie pozostaje bez odpowiedzi. Cofamy o krok naszą zwykłą metodologię, aby lepiej odzwierciedlić zagadkę w świecie rzeczywistym, w której wielu ludzi znajduje się, gdy przychodzi czas na aktualizację i nie ma wystarczającej ilości gotówki na całkowity remont.
Dyski SSD od partnerów Intel, Crucial, Samsung i SandForce
Chociaż istnieje bardzo wielu dostawców sprzedających dyski SSD i wiele modeli w portfolio każdego z tych dostawców, liczba unikalnych kombinacji kontrolera, pamięci NAND flash i oprogramowania układowego jest bardziej ograniczona, niż mogłoby się wydawać.
W rezultacie możemy dość bezpiecznie zawęzić zakres naszych eksploracji, patrząc na dysk SSD 320 Intela (oparty na zastrzeżonym kontrolerze firmy), 830 Samsunga (również oparty na zastrzeżonym kontrolerze), m4 Crucial (który, podobnie jak liczba innych dysków wykorzystuje kontroler Marvell) oraz Vertex 3 firmy OCZ (jeden z wielu dysków SSD drugiej generacji opartych na SF-2200).
Tak, oznacza to, że tracimy niektóre niuanse, które pojawiają się w wyniku przełączania między asynchroniczną pamięcią ONFi, synchroniczną ONFi i pamięcią Toggle DDR, wraz z poprawkami specyficznymi dla dostawcy, które czasami trafiają do wersji oprogramowania układowego. Jednak ogólnie rzecz biorąc, bardziej interesuje nas ogólne zachowanie dysku niż kilka MB/s tu czy tam.
Na następnej stronie zobaczysz również, że do testowania używamy dysków o większej pojemności. Jest to świadoma decyzja, mająca na celu przedstawienie potencjału wydajności każdej architektury. W miarę zmniejszania pojemności naturalne jest, że wydajność spada również w niektórych testach. Nie tego chcemy. Tak więc droższe modele 240, 256 i 300 GB będą musiały opowiedzieć naszą historię.
